Yolun Sonundaki Işık

Bitti sandıklarımız, aslında bitmemiştir çoğu zaman. Sadece biz onların üzerini örtmüşüzdür.
Tıpkı artık bittiğine inandığımız ama aslında sadece kalbimizin bir köşesine gizlenen duygular gibi. Ve bir rüyadır bazen uyandıran o duyguları. Ya da sadece bir bakış bile yeter bazen, hem de hiç gereği yokken...
Aslında yollarımız yine seninle kesişti Sessiz Kahraman'ım...
Her zaman başbaşa olduğum şey sadece senin özlemin. Hiç bilmediğim bir şeyi özlüyorum ve bir ömür daha özleyeceğim! Hem de tatmayacağımı bile bile...
Nasıl oluyor anlamıyorum. Her yolun sonunda beni sen bekliyorsun. Ben aslında hep ve sadece sana koşuyorum. Şarkılarımı sadece sana söylüyorum. Bir yerlerde her zaman beni izlediğini biliyorum. Ve öyle ki, hiçbir zaman kendimi yalnız hissetmiyorum. Sen hep yanımda ve hep içimdesin. İyi ki varsın! İyi ki, aslında yokken hep varsın! Biliyorum ki melekler asla ölmezler, ve asla sevdiklerini terk etmezler.
Sen hep benimle olacaksın, bu can son bulana, bu ruh yok olana kadar...